| TÜRKÇE OKUNUŞ |
| 109. yevmeiẕil lâ tenfe`u-şşefâ`atü illâ men eẕine lehü-rraḥmânü veraḍiye lehû ḳavlâ.
|
|
|
| DİYANET VAKFI |
| 109. O gün, Rahman'ın izin verdiği ve sözünden hoşlandığından başkasının şefaati fayda vermez.
|
|
|
| DİYANET İŞLERİ |
| 109. O gün Rahman'ın izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimseden başkasının şefaati fayda vermez.
|
|
|
| ELMALILI HAMDI YAZIR |
| 109. O gün, Rahmân'ın kendisine izin verdiği ve sözünden hoşnud olduğu kimselerden başkasının şefaatı fayda vermez.
|
|
|
| ABDULBAKİ GÖLPINARLI |
| 109. O gün rahmanın izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimseden başka hiçbir fert şefaat de edemez.
|
|
|
| ALİ BULAÇ |
| 109. O gün, Rahman (olan Allah)'ın kendisine izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimseden başkasının şefaati bir yarar sağlamaz.
|
|
|
| SÜLEYMAN ATEŞ |
| 109. O gün Rahman'ın izin verip sözünden hoşlandığı kimseden başkasının şefa'ati fayda vermez.
|
|
|
| GÜLTEKİN ONAN |
| 109. O gün, Rahmanın kendisine izin verdiği ve sözünden hoşnut olduğu kimseden başkasının şefaati bir yarar sağlamaz.
|
|
|
| SUAT YILDIRIM |
| 109. O gün, Rahman'ın şefaat izni verip sözünden razı olduğu kimselerden başkasının şefaati fayda vermez. (2,255; 53,26; 21,28; 78,38)
|
|
|
